Verlies Graauw 4 geeft goede hoop op punten

Koewacht 3 - Graauw 4 [3-1] (Competitie)

Ondanks het mooie voorjaarszonnetje was het nog ijzig fris te Koewacht. Althans: Niet voor de spelers; daar was het mooi voetbalweer voor. Wel voor onze supporters en reserves. En daar hadden we er niet veel van. Goed om te weten dat ook nu, de supporters weer in de meerderheid van de reserves waren. Drie wissels is normaal genoeg, al waren er spelers die aangaven niet voor de honderd procent te kunnen gaan. Onder de afmelders zat Martijn die zijn enkel gebroken had. Hierdoor stond onze dubbele meter onder de lat.

Bij de start waren de intenties van Graauw duidelijk: tegenstander onder druk zetten wat een tiental minuten duurde. Daarna was de koek weer op en kon Koewacht er weer onderuit spelen. In het krappe half uur wat volgde was middenveld spel met voornamelijk afstandsschoten en af en toe een uitgespeelde kans. Koewacht had er iets meer dan ons. Ongelukkig voor ons kon men tijdens één van die aanvallen, een counter na een corner,  profiteren van het ongeluk wat even aan onze spreekwoordelijk bips hangt. Toen Bjorn kon redden op een eerste schot op doel kon hij de bal, al vallend, weg boksen maar deze raakte de teruglopende Steve die de bal ongewild klaar legde voor een aanvaller van Koewacht. Binnen pissen was hierna voldoende.

In de rust wat omzettingen. Steve trok de handschoenen aan en Bjorn ging naar de spits. Middenveld werd sterker bezet en we dachten vrij lang dat er wat te halen viel. Maar balbezit is niets waard als je zelf niet kan scoren en de tegenstander dat wel doet. We hadden mooie kansen waarbij de bal zelf één keer voorlangs het doel raasde maar niemand er bij kon.  Een paar aanvallen waren mooi opgezet maar bereikte niemand met de juiste vaardigheid en rust om die om te zetten tot doelpunten. Koewacht wel. Tijdens een mooie aanval van hun zijde werd de bal mooi voorlangs gegeven en daarna binnen gegleden.

Graauw toonde veerkracht en kon vrij snel de aansluitingstreffer maken. En wat voor één! Via verschillende schijven ging de bal over onze rechterkant naar Menno die niet aarzelde en de bal, niet ver vanaf de cornervlag, prefect buiten bereik van de Koewachtse verdediging op het hoofd van de meelopende Bacha schilderde. Met een mooie hoofdknik maakte hij de aansluitingstreffer.  Heel even was er het idee dat er nog een punt te halen viel maar een paar minuten later viel er alweer een frommelgoal in het voordeel van de thuisclub. Een goed moment van Koewacht want hiermee was de weerstand wel gebroken.

Die laatste tien minuten leek niemand meer bij machte om nog iets te kunnen doen. Het zou zuur geweest zijn, als de score opgelopen was tot een uitslag, waarbij het zou lijken dat je niet meegedaan hebt maar niets is minder waar. Beide ploegen waren redelijk goed aan elkaar gewaagd waarbij Koewacht iets meer geluk had bij het afronden. Als we zo blijven spelen komt dat vast ook wel een keer aan ons toe.

André de Winkel

Foto is van Melanie van de Pol.