Hulster Thee-kwestie nekt Graauw 4
HVV 4 - Graauw 4 [6-2] (Competitie)
Op een regenachtige zondagochtend in Hulst konden de coaches wederom tevreden zijn. Slechts één afmelding en vijf wissels op de bank. Her en der was het afgelast maar wij mochten, zij het met een lichte bui, wel voetballen op het prima kunstgrasveld wat HVV heeft.
Graauw startte formidabel. Na een dikke twee minuten zag Karel kans om Bjorn op de rechterflank te bereiken. Die leverde dan weer een prima pass op Jaap. Met enige naast-tasten van de keeper kon hij hem met heup (of iets dergelijks) binnen werken. Daarna ging het spel een beetje op en neer. We hadden hier en daar wat kansen, net als HVV, en we waren zeker niet minder. Toen HVV weer een beetje was opgekrabbeld kwam er dan een nette voorzet over links die door Ed (Nomen est Omen) half vallend met de knie achter Steve werd geklungeld. Na weer wat kansen van Graauw: afstand schoten weliswaar, geen uitgespeelde kansen, kreeg HVV wederom de kans om uit te lopen. Met een snelle vrijetrap, die weliswaar niet op de correcte plaats lag, kon men met een lange pass de bal achter Manuel krijgen. In een duel in de zestien werd Manus letterlijk “uit het veld geslagen” maar men mocht door en combineren tot achter onze keeper.
Vervolgens werd het tijd voor de thee: althans: dat is normaal zo. Zoals reeds in mijn vorig verslag aangekondigd, had HVV daar wederom de grootst mogelijke moeite mee: ook voor zichzelf overigens. Niemand kreeg thee. In de rust ontpopte zich een heuse “Hulster thee-kwestie”: wie is er verantwoordelijk voor de thee in de rust? Uw verslaggever was dit seizoen ook al getuige bij de junioren wedstrijden waar het fout ging. En in vorige seizoenen ook al: hier zien we dus recidiverende karakteristieken die bij menig rechter zwaarder bestraft zou worden. Graauw vond dat ook en dus moesten we maar doorgaan op de ingeslagen weg en laten zien dat er met ons niet te spotten viel.
Binnen tien minuten in de tweede helft hadden we wederom HVV overrompelt met een prachtige aanval over rechts: Mika liep door op aangeven van Ronny. Daarna kwam Karel net op het juiste moment met het hoofd en maakte de gelijkmaker. Maar lang mochten we er niet van genieten. Vijf minuten later zorgde een aanval van HVV dat Remko een nominatie kreeg op de “van der hoorn Trofée” dat staat voor het mooiste eigen doelpunt in onze seizoen. Gillian had hem vaker gewonnen maar deze komt wel in de top 10 denken we. Hij vierde het even later met een samba uitverdedigingsdansje dus blijkbaar kan het wel anders.
HVV dus na een dik uur spelen weer aan de leiding, wat voor hun het signaal was om nu echt een serieus te gaan voetballen. Alle grote talenten mochten het veld op en binnen een tiental minuten maakten ze een eind aan onze aspiraties op punten. Wederom zou ik zeggen. Aan het eind van seizoen 2018-2019 pakten we weliswaar een punt in de bekende 3-3 wedstrijd maar voor een overwinning moeten we toch terug naar seizoen 2012-2013 toen we vrij makkelijk van ze wonnen. Het was toen nog HVV 6 overigens.
Een vervelende ochtend nadat je eigenlijk wederom een dik uur goed speelt. HVV was zelfs even de weg kwijt toen ze op achterstand kwamen maar ze herpakten zich helaas goed in de tweede helft. Alles overwegende hebben ze terecht gewonnen, ze waren op de momenten dat het er toe deed beter. Zelf hebben wellicht in de tweede helft te veel gewisseld waardoor op het einde soms onduidelijk was, wie waar wat moest doen. Dat is de prijs die soms betaald als je een brede selectie hebt. We zien weer aanknopingspunten, al moeten we dat vier keer scoren toch eens anders zien te verdelen. Misschien niet meer in ons eigen doel. Verder een sportieve wedstrijd die soms alleen door de scheids even vervelend werd. Ondanks dat je dat gewend bent, trap je daar dan toch elke keer weer in: aan beide kanten. Alleen die thee-kwestie gooide nog een smet op de wedstrijd: mijn voorspelling is dat ze dit geen derde keer laten gebeuren. Toch?
André de Winkel
